Μια μέρα όπως τις άλλες
σε ένα κάστρο μεγάλο και τρομακτικό
σε ένα κάστρο μεγάλο και τρομακτικό
ζούσε ένας δράκουλας που του άρεσε να τρομάζει κάθε βράδυ τους περαστικούς
όλοι τον φοβόντουσαν ώσπου...
ήρθε μια νύχτα που δεν τρόμαξε κανείς
προσπάθησε μια προσπάθησε δυο αλλά τίποτα
πήγε στον αγαπημένο του ξύλινο φράχτη
στην οδό Γλάρουτ κοντά στο νεκροταφείο
εκεί πάντα του ερχότανε κάποια πολύ τρομαχτική ιδέα
όπως και έγινε
θα μεταμορφωνόταν σε νυχτερίδα και θα ανέβαινε μέχρι το καμπαναριό της εκκλησίας
γιατί από εκεί ψηλά θα έβλεπε τα πάντα
δηλαδή τους ανθρώπους που θα κυκλοφορούσαν εκείνη την ώρα
για κακή του τύχη η ώρα πήγε δώδεκα και χτύπησε η καμπάνα
δώδεκα ολόκληρες φορές
ο καημένος ο βρικόλακας που ήταν νυχτερίδα και κρεμόταν ανάποδα από την άκρη της καμπάνας
από τις ταλαντώσεις και την εκκωφαντική φασαρία
τρόμαξε τόσο πολύ που γέρασε σε μια στιγμή
έτσι γέρος και ανήμπορος
αποσύρθηκε στο μεγάλο του κάστρο
και δεν ξαναβγήκε πια
πέρασε καιρός,
σε όλους έλειπαν τα τρομαχτικά βράδια
όλοι ήθελαν να ξανά γίνει νέος
έτσι πήγαν σε έναν μάγο και του ζήτησαν
να κάνει τον δράκουλα πάλι νέο
ο μάγος όμως δεν μπορούσε όσο κι αν προσπαθούσε
και κατά λάθος χωρίς να το θέλει τον έκανε κανονικό άνθρωπο.
δεν ήταν πια ο δράκουλας που όλοι ήξεραν
έγινε ένας κανονικός γκριζομάλλης άντρας
σαράντα χρονών
Και από τότε έπιασε δουλειά, παντρεύτηκε,έκανε 3 παιδιά
και μέναν όλοι στο μεγάλο κάστρο
και έζησαν αυτοί καλά και 'μεις καλύτερα.
